مثل برادرانی که از مادران متفاوتی متولد شده باشند، آئودی R8 و لامبورگینی اوراکان همیشه به‌اندازهٔ لوکی و ثور (شخصیت‌های فیلم‌های ابرقهرمانی مارول) از هم متفاوت بوده‌اند. مادر ایتالیایی پسری پرسروصدا و جسور را تحویل جامعه داده که همیشه به دنبال پیست و مسابقه است درحالی‌که مادر آلمانی فرزندی بسیار آرام‌تر را پرورش داده که بیشتر به انجام کارهای روزمره می‌پردازد. این شرایط اما در آخرین سال تولید R8 در حال تغییر است، حداقل برای ۳۳۳ خریدار خوش‌شانس مدل تولید محدود R8 GT که قوی‌ترین محصول محرک عقب تاریخ آئودی محسوب می‌شود.

ارتقاءهای این نسخه شامل افزایش قدرت و تعویض دنده‌های سریع‌تر نسبت به R8 RWD پرفورمنس می‌شود اما R8 GT نتوانسته پیشرانهٔ ۶۴۰ اسب بخاری اوراکان را قرض بگیرد زیرا این نسخهٔ قدرتمند از موتور V10 با فیلتر ذراتی که انتظار می‌رود به‌زودی در اروپا اجباری شود و قبلاً روی R8 نصب شده سازگاری ندارد. بااین‌حال، R8 GT به رینگ‌های فورج‌کاری شدهٔ منحصربه‌فرد و آنتی‌رول بار جلوی فیبر کربنی مجهز شده که در کنار کاهش عایق‌های سروصدا، وزن آن را ۲۰ کیلوگرم نسبت به R8 RWD پرفورمنس کمتر کرده است.

علاوه بر این، نسخهٔ پایانی R8 به پکیج آئرودینامیکی تهاجمی‌تری مشکل از اسپلیتر جلو، باله‌های طرفین سپر، کاور رکاب‌های جانبی، باله‌های عمودی در طرفین سپر عقب، دیفیوزر جدید و بال عقب بزرگ‌تر هم مجهز شده است. گفته شده این پکیج آئرودینامیکی در سرعت ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت ۳۰۰ کیلوگرم داون‌فورس تولید می‌کند که دو برابر R8 RWD پرفورمنس است. علاوه بر همهٔ این‌ها، R8 GT به حالت دریفت با سیستم گشتاور عقب (Torque Rear) هم مجهز شده است. این سیستم با برنامه‌ریزی دقیق سیستم‌های کنترل کشش و کنترل پایداری، هفت سطح مختلف را برای میزان لغزش چرخ‌های عقب فراهم کند.

سیستم گشتاور عقب از طریق یک کنترلر دوار در پایین سمت چپ فرمان فعال می‌شود که در جهت عقربه‌های ساعت از حالت‌های یک تا هفت جلو می‌رود و به‌تدریج میزان لغزش مجاز چرخ‌های عقب را افزایش می‌دهد. به‌عنوان‌مثال، در سرعت ۲۵ کیلومتر بر ساعت، سطح یک اجازهٔ ۲۰ درصد لغزش و سطح هفت اجازهٔ ۶۷ درصد لغزش را می‌دهد. در سرعت ۷۵ کیلومتر بر ساعت این محدوده به ۵ تا ۳۴ درصد کاهش پیدا می‌کند و در سرعت ۱۴۵ کیلومتر بر ساعت اجازهٔ هیچ‌گونه لغزشی داده نمی‌شود. همچنین با فعال کردن سیستم گشتاور عقب، خودرو در حالت رانندگی پرفورمنس قرار می‌گیرد که کمی شبیه حالت کورسا در لامبورگینی است و امکان تعویض دندهٔ اتوماتیک را نمی‌دهد.

دو هفته پیش از رانندگی با R8 GT پشت فرمان برادر ناتنی شیطانی آن یعنی لامبورگینی اوراکان تکنیکا نشسته بودیم و بنابراین امکان مقایسهٔ شخصیت رانندگی دو خودرو را داشتیم. سوپرکار آئودی را روی حالت داینامیک و کنترل پایداری را روی تنظیمات اسپرت قرار دادیم اما حتی با وجود غیرفعال بودن حالت دریفت، چه هنگام گاز دادن و چه ترمز گرفتن همچنان احساس می‌کردیم عقب خودرو به طرفین منحرف می‌شود. به همین دلیل، در R8 GT هرگز مثل تکنیکا اعتمادبه‌نفس برای خاموش کردن کنترل پایداری و حمله به برخی پیچ‌ها را نداشتیم.

در این ماشین همچنین زمانی که ما هیچ لغزشی را احساس نمی‌کردیم، سیستم کنترل پایداری دخالت می‌کرد و با کُندتر کردن تعویض دنده‌های گیربکس سعی داشت از انحراف خودرو جلوگیری کند. البته به نظر می‌رسید خود سیستم هم در مورد لغزش خودرو مطمئن نیست! از سوی دیگر، ترمزهای کربنی استاندارد R8 GT حتی هنگام بارش باران هم عملکرد چشمگیری داشتند و برخلاف تکنیکا که ترمزها با فشردن اندک پدال بیش‌ازحد درگیر می‌شدند، نیروی ترمز در اینجا رابطهٔ مستقیمی با میزان فشردن پدال دارد.

آئودی R8 GT اوایل سال ۲۰۲۳ به بازار عرضه می‌شود و حدود نصف تعداد تولید آن راهی ایالات‌متحده خواهند شد. نسخهٔ آمریکایی فاقد فیلتر ذرات است و به‌طور استاندارد از لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت کاپ ۲، چراغ‌های جلوی لیزری، اگزوز اسپرت، صندلی‌های اسپرت و سیستم صوتی B&O بهره می‌برد. قیمت R8 GT با احتساب مالیات و هزینهٔ حمل تا مقصد، در آمریکا از ۲۵۳,۲۹۰ دلار آغاز می‌شود که از قیمت پایهٔ ۲۴۴,۷۹۵ دلاری اوراکان تکنیکا بیشتر است. به‌طورکلی، R8 GT حتی با این ظاهری تهاجمی، به نظر می‌رسد همچنان در همان مسیر سنتی خود باقی مانده است. البته این خودرو باید به‌راحتی نسبت به اوراکان پایه برتری داشته باشد اما بعید میدانیم بتواند در پیست تکنیکا را مغلوب کند.

منبع:پدال